Teknikler

Buzara Tekniği

Menşei: Hırvatistan.
Özellikleri: Buzara, özellikle deniz ürünleri (örneğin midye veya karides) için kullanılan bir pişirme tekniğidir. Ana malzemeler beyaz şarap, domates, sarımsak, maydanoz ve ekmek kırıntılarıyla birlikte kısık ateşte pişirilir.
Tat ve Aroma: Lezzetli bir deniz ürünü aromasına sahip olup, beyaz şarap ve domatesin asidik dokunuşlarıyla dengelenir.

Cantonese Slow Cooked Soup

Menşei: Çin (Kanton bölgesi).
Özellikleri: Bu yavaş pişirme tekniği, berrak ve aromalı bir çorba elde etmek için uzun süre kısık ateşte pişirilir.
Tat ve Aroma: Hafif ve berraktır; temel malzemelere bağlı olarak değişken bir lezzete sahip olabilir.

En Papillote Tekniği

Menşei: Fransa.
Özellikleri: “En papillote”, gıda maddesinin bir kağıt veya alüminyum folyo parçası içinde sıkıca paketlenip pişirildiği bir pişirme yöntemini tanımlar. Bu yöntemle, gıda kendi buharında pişer.
Tat ve Aroma: Pişirilen malzemelerin doğal lezzetleri korunur ve yoğunlaştırılır.

Escabeche Tekniği

Menşei: Akdeniz ve Latin Amerika.
Özellikleri: Escabeche, özellikle balık ve bazen et için kullanılan bir pişirme ve marine etme tekniğidir. Malzemeler önce kızartılır ve ardından bir sirke, şarap veya sitrik asit karışımında marine edilir.
Tat ve Aroma: Asidik, tatlı ve baharatlı bir profil sunar.

Gradele Tekniği

Menşei: Hırvatistan ve Adriyatik kıyısı.
Özellikleri: Gradele, özellikle balık ve deniz ürünleri için kullanılan bir ızgara pişirme tekniğidir.
Tat ve Aroma: Dumanlı bir ızgara lezzetine sahip olup, malzemenin doğal tazeliği korunur.

Kateh Tekniği

Menşei: İran.
Özellikleri: Kateh, İran’da pirinç pişirme yöntemidir. Bu yöntemde pirinç, su ve tuz birlikte pişirilir ve fazla su buharlaşıncaya kadar pişirilmeye devam edilir. Bu, pilavın altında hafif kızarmış bir tabaka oluşturabilir.
Tat ve Aroma: Temelde tuzlu pirinçtir, ancak altındaki kızarmış tabaka ekstra doku ve lezzet katar.

Kinpira Tekniği

Menşei: Japonya.
Özellikleri: Kinpira, sebzelerin (genellikle havuç ve bardak bitkisi) ince şeritler halinde kesilip hafifçe sotelenip ardından soya sosu, mirin ve bazen de toz kırmızı biber ile tatlandırıldığı bir pişirme yöntemidir.
Tat ve Aroma: Tatlı, tuzlu ve hafif baharatlıdır.

London Broil Tekniği

Menşei: Amerika.
Özellikleri: “London broil” aslında bir et kesimi değil, pişirme yöntemidir. Bu yöntemde büyük, ince bir et parçası marine edilir, yüksek ısıda ızgarada veya fırında pişirilir ve ardından ince dilimler halinde kesilir.
Tat ve Aroma: Marine malzemelerine bağlı olarak değişir, ancak genellikle dumanlı ve baharatlıdır.

Memphis Style Barbecue

Menşei: Amerika (Memphis, Tennessee).
Özellikleri: Memphis tarzı barbekü, özellikle domuz etiyle tanınır. İki ana tarzı vardır: “ıslak” ve “kuru”. Islakta et, pişirme sırasında sosla kaplanır; kuru ise baharat karışımıyla ovulur.
Tat ve Aroma: Baharatlı, tatlı ve dumanlıdır.

Pachamanca Tekniği

Menşei: Peru.
Özellikleri: Pachamanca, yerde hazırlanan bir fırında etlerin, sebzelerin ve bazen de yer patateslerinin taşlarla birlikte pişirildiği geleneksel bir Peru pişirme yöntemidir. Bu, yemeklerin eşsiz bir doku ve lezzet kazanmasını sağlar.
Tat ve Aroma: Dumanlı, topraklı ve doğal malzemelerin derin lezzetleriyle dengelenmiştir.

Paksiw Tekniği

Menşei: Filipinler.
Özellikleri: Paksiw, Filipinler’e özgü bir pişirme yöntemidir ve genellikle balık veya etin sirke, sarımsak, defne yaprağı ve biber taneleriyle pişirildiği bir yemektir. Sirkenin koruyucu özelliği sayesinde, bu yöntemle pişirilen yemekler daha uzun süre taze kalabilir.
Tat ve Aroma: Ekşimsi, aromatik ve baharatlıdır.

Pit Beef Tekniği

Menşei: Amerika (özellikle Baltimore, Maryland).
Özellikleri: Pit beef, yüksek sıcaklıkta doğrudan kömür üzerinde pişirilen büyük et parçalarıdır. Et, genellikle sandviç olarak servis edilir.
Tat ve Aroma: Dumanlı, etli ve harici baharatlara bağlı olarak değişkenlik gösterir.

Texas Style Barbecue

Menşei: Amerika (Texas).
Özellikleri: Texas tarzı barbekü, özellikle sığır etine odaklanır. Dumanlama yöntemiyle uzun süre pişirilir. Marinasyon yerine genellikle sade bir baharat karışımı kullanılır.
Tat ve Aroma: Etin doğal lezzeti ön plandadır ve yoğun dumanlı bir aroma vardır.

Yakizakana Tekniği

Menşei: Japonya.
Özellikleri: Yakizakana, ızgarada pişirilen balık anlamına gelir. Genellikle kahvaltıda tüketilir ve miso çorbası, pirinç ve turşu ile servis edilir.
Tat ve Aroma: Taze balığın doğal lezzetiyle birleşen hafif dumanlı bir aroma.

Antikristo Tekniği

Menşei: Yunanistan, özellikle Girit Adası.
Özellikleri: Antikristo, kuzu veya keçinin özel bir yöntemle, doğrudan ateşin yanında dikey olarak asılır ve pişirilir şeklinde yapılan bir pişirme yöntemidir. Eti saran sıcaklık ona eşsiz bir doku ve lezzet kazandırır.
Tat ve Aroma: Yoğun et lezzeti, hafif dumanlı ve baharatlı bir aroma.

Australian Barbecue

Menşei: Avustralya
Özellikleri: Avustralya barbeküsü genellikle sığır eti, kuzu eti, tavuk ve bazen de deniz ürünlerini içerir. Eti marine ederek veya baharatla tatlandırarak doğrudan ızgarada pişirirler. Sos olarak genellikle ketchap, hardal ve diğer sosları kullanırlar.
Tat ve Aroma: Etiin doğal lezzetinin yanı sıra kullanılan baharatlara ve soslarına göre değişiklik gösterir.

Chourico Assado Tekniği

Menşei: Portekiz
Özellikleri: Portekiz’e özgü bir yöntemle yapılan sosisin özel bir cihazda veya doğrudan alevin üzerinde pişirilmesidir.
Tat ve Aroma: Baharatlı, etli ve dumanlı.

En Vessie Tekniği

Menşei: Fransa
Özellikleri: “En vessie” pişirme, yiyeceklerin bir hayvanın mesanesi içinde pişirilmesi yöntemidir. Bu teknik, malzemelerin kendi suyu ve aromaları içinde pişmesini sağlar.
Tat ve Aroma: Malzemenin doğal lezzetleri yoğunlaşır ve daha konsantre bir aroma elde edilir.

Fatanyeros Tekniği

Menşei: Macaristan
Özellikleri: Genellikle etin, özellikle de sığır ve kuzu etinin büyük bir mangal üzerinde ızgarada pişirilmesi yöntemidir.
Tat ve Aroma: Dumanlı, etli ve baharatlara bağlı olarak değişiklik gösterir.

Hangi Tekniği

Menşei: Yeni Zelanda (Maori kültürüne özgüdür)
Özellikleri: Hangi, yiyeceklerin yerde bir çukur içinde sıcak taşların üzerinde ve altında pişirildiği geleneksel bir Maori pişirme yöntemidir. Bu çukur, et, balık, sebze ve bazen de tatlıları pişirmek için kullanılır. Pişirme işlemi saatler sürebilir.
Tat ve Aroma: Toprakta pişirme, yiyeceklere özgün bir lezzet ve aroma katar. Etler yumuşak ve sulu olup, sebzeler kendi sularında pişer.

İtamemono Tekniği

Menşei: Japonya
Özellikleri: “Itamemono” genellikle tavada veya wokta kızartma anlamına gelir. Bu teknik, sebzelerin ve/veya etin hızlı bir şekilde yüksek ateşte kızartılmasını içerir, genellikle soya sosu, sake ve diğer baharatlarla tatlandırılır.
Tat ve Aroma: Hızlı pişirme nedeniyle, malzemelerin taze ve çıtır bir dokusu vardır ve tatlar yoğundur.

Kalua pig Tekniği

Menşei: Hawaii
Özellikleri: Geleneksel bir Hawai pişirme yöntemi olan Kalua, domuzun yerin altında bir çukurda (imu olarak adlandırılır) pişirilmesini içerir. Yapraklarla kaplanan domuz, sıcak taşların üzerine yerleştirilir ve sonra toprakla örtülür.
Tat ve Aroma: Dumanlı, yumuşak ve nemli bir lezzete sahiptir.

Khorovats Tekniği

Menşei: Ermenistan
Özellikleri: Ermenistan’a özgü bir mangal pişirme tekniğidir. Et önce marine edilir ve ardından uzun şişlere takılıp mangalda pişirilir.
Tat ve Aroma: Baharatların ve marinadın etkisiyle zengin ve aromalı bir lezzet profili oluşturur.

Leskovacki Rostilj Tekniği

Menşei: Sırbistan
Özellikleri: Leskovac’tan gelen bu teknik, genellikle dana eti, kuzu eti ve domuz eti ızgarasını içerir. Eti mangalda pişirmeden önce baharatlarla marine edilir.
Tat ve Aroma: Baharatlar ve mangalın dumanı ile yoğun bir tat ve aroma.

Loimulohi Tekniği

Menşei: Finlandiya
Özellikleri: Bu teknik, somonun tahta bir levha üzerine yerleştirilip, ateşin önünde pişirilmesini içerir. Balık tahtaya çivilerle tutturulur ve yavaşça ateşte pişirilir.
Tat ve Aroma: Balığın doğal lezzeti, dumanın aromasıyla birleşerek benzersiz bir tat ve doku oluşturur.

Lovo Tekniği

Menşei: Fiji
Özellikleri: Lovo, Fiji adalarına özgü geleneksel bir yer altı fırın pişirme tekniğidir. Yiyecekler yapraklarla sarılır, sıcak taşların üzerine yerleştirilir ve ardından toprakla örtülerek pişirilir.
Tat ve Aroma: Toprak altında yavaşça pişirilmiş yiyecekler dumanlı ve yumuşak bir tat profiline sahip olur.

Ohitashi Tekniği

Menşei: Japonya
Özellikleri: Bu teknik, genellikle sebzelerin kısa süreli kaynamış suya daldırılıp soğutulduğu ve ardından soya sosu bazlı bir sosta marine edildiği bir yöntemdir.
Tat ve Aroma: Hafif, taze ve genellikle soya sosunun hafif tuzluluğuyla tatlandırılmıştır.

Robatayaki Tekniği

Menşei: Japonya
Özellikleri: “Robata” kelimesi ocak anlamına gelir. Bu teknik, yiyeceklerin kömürle doldurulmuş bir ocak üzerinde yavaşça pişirilmesini içerir.
Tat ve Aroma: Kömürde pişirme, yiyeceklere zengin bir dumanlı aroma kazandırır.

Rosvopaisti Tekniği

Menşei: Finlandiya
Özellikleri: Geleneksel bir Fin pişirme yöntemidir. Genellikle büyük et parçalarının bir çukurda ya da yer altında yavaşça pişirilmesini içerir.
Tat ve Aroma: Yavaş pişirme, etin lezzetlerini yoğunlaştırır ve dumanlı bir aroma kazandırır.

Shioyaki Tekniği

Menşei: Japonya
Özellikleri: “Shio” tuz anlamına gelir ve “yaki” kızartma anlamına gelir. Bu teknik, genellikle balıkların tuzla ovulup ızgarada kızartılmasını içerir.
Tat ve Aroma: Tuz, balığın doğal lezzetlerini öne çıkarırken, ızgara dumanlı bir aroma kazandırır.